Als je zwanger bent zijn er meteen een hele hoop keuzes die op je af komen. Niet alleen de leuke dingen als; welke kinderwagen gaan we kopen, hoeveel kleertjes zijn teveel (nooit teveel!) en zal ik de kamer roze of blauw doen?
Maar ook belangrijke keuzes zoals prenatale testen. Feitelijk ben je altijd zelf de baas over wat je wel en niet wil. Het kan echter wel zo zijn dat je verloskundige bepaalde testen aanraadt en zij zal dan uitleggen waarom.
Onze eerste keuze was de NIPT. Een test die nog niet zo lang aan iedereen aangeboden wordt en te vergelijken is met de “ouderwetse” combinatietest. Deze test doe je aan het begin van je zwangerschap en is een bloedtest. Er is uitgebreide informatie over te krijgen maar het komt er op neer dat je kindje getest wordt op drie ernstige afwijkingen en je hebt de keuze verdere bevindingen ook te willen weten. Voor ons lag het al vrij snel vast dat we deze test gingen doen. Twee aandoeningen waar op getest wordt zijn levensbedreigend en de derde is het syndroom van down. Mocht ons kindje een van de drie hebben konden we ons daar op voorbereiden en inlezen. De nevenbevindingen, daar is nog veel onduidelijkheid over, soms komt er iets uit wat totaal niet blijkt te kloppen. Onze verloskundige was ook voorzichtig daarmee. We besloten die niet te willen weten. Bloedprikken was zo gedaan, zijn we gewend, en na twee weken werden we gebeld dat alles goed was.
De volgende test die we lieten doen was de 20-weken echo. In principe mag je die ook weigeren al zijn er weinig mensen die dat doen. Bijna een uur naar je kindje kijken….zo ontzettend leuk! Al is het ook erg spannend vond ik. Ze beginnen bij het hoofdje indien mogelijk en gaan dan het hele kindje langs. Vanalles wordt opgemeten en gecheckt om te kijken of er geen afwijkingen zijn. Bij elk orgaan of lichaamsdeel dat goed was dachten wij oké en door. Gelukkig bleek ook hier alles goed te zijn en konden we gerust weer gaan.
Toen volgde de suikertest. Deze wordt niet iedereen aangeboden. Je krijgt de optie als je bmi hoger dan 31 is, als je erfelijk belast bent, of als er een vermoeden van suikerziekte is op basis van je reguliere controles. In mijn geval zat ik op het randje qua bmi en besloten we het toch maar te doen voor de zekerheid. Toevallig had ik die week er voor een echo en kon de verloskundige toen al zien dat er waarschijnlijk niks aan de hand was. Ik ging dan ook zonder spanning naar de test. Nuchter om 8:00 aanwezig zijn en bloedprikken. Daarna een mierzoet drankje wegwerken, echt het aller smerigste wat ik ooit dronk. En dan twee uur wachten. Ik had me voorbereid met vlogs en tijdschriften maar al na vijf minuten vlog zag ik sterretjes. Ik dacht dat het door mijn scherm kwam dus ging even rustig zitten. Helaas werd het alleen maar erger en besloot ik me toch even te melden. De verpleegkundige nam me meteen mee om te gaan liggen. Even rust, behalve in mn buik. Gup ging als een gek te keer en ik begon me steeds meer zorgen te maken. Na een uurtje kwam alles er weer uit en was de test mislukt. Gelukkig konden we met de verloskundige een ander plan bedenken. Een week later mocht ik weer bloedprikken na een stevige lunch en bleek mijn suiker gelukkig erg laag te zijn.
In combinatie met de suikertest wordt ook een groeiecho gedaan rond de 32weken. Hier kijken ze of je kindje goed groeit volgens verwachting. Ook nu vond ik het weer meer dan prima om even te mogen kijken dus totaal ontspannen lag ik weer op de bank. Gup doet het super goed, netjes op of net onder de groene lijn. Een geruststelling dat, ondanks dat mijn buik in verhouding nog steeds klein is, gup gewoon lekker groeit.
Dan kreeg ik nog een laatste test en dat was de Rhesus test. Ik heb een negatieve bloedgroep waardoor je rond de 30 weken bloed moet prikken. Er wordt dan gekeken of er positieve cellen in je bloed te vinden zijn. Dit betekend namelijk dat je baby een andere rhesusfactor heeft dan jij. Stel dat er dan bloedcontact is met de baby (bij een ongeluk of bevalling) dan geeft dit grote problemen voor moeder en kind. Daarnaast maak je bij een eventuele volgende zwangerschap antistoffen aan en dat geeft dan ook weer problemen. Ook dit buisje werd afgenomen en na een paar dagen werd ik gebeld. Ja hoor het was duidelijk te zien, positieve cellen. Ik moest een paar dagen later langs komen voor een anti-d injectie. En mensen kinderen wat doet dat pijn! Heel stoer zei ik nog dat ik wel wat gewend was…..nou nee dus. Gelukkig daarna geen last van gehad dus na de bevalling doen we dit nog een keer en is het probleem opgelost.
Ergens tussendoor heb ik ook nog de dktp prik gehad. Hierdoor is Gup vanaf de geboorte beschermt en mag hij zijn eerste vaccinatie iets later hebben.
Al met al dus een hele hoop keuzes die gemaakt moeten worden. Gek eigenlijk dat je dan al echt ouders bent die moeten beslissen over hun kind en zijn gezondheid. Belangrijk om goed over na te denken en een keuze in te maken. Gelukkig vertelt onze praktijk veel en kunnen we alles vragen wat nodig is. Iedereen maakt hier zijn eigen keuze in en ondanks dat wij de afgelopen jaren beide helemaal binnenste buiten zijn gekeerd qua genetische testen zijn we erg blij dat ook onze Gup tot nu toe goedgekeurd is.
Mama Fockelien 
Geef een reactie