Deze week zou mijn laatste werkweek zijn. De week begon met een reguliere controle bij de verloskundige. Sinds kort hebben zij een stagiaire die de controle doet en dan ondersteund wordt door de verloskundige. Ik had al twee keer eerder een controle gehad bij haar dus ik vond het prima dat zij alle checks deed. Bij de bloeddruk zag ik haar al even zorgelijk kijken en vragend naar haar begeleider kijken. Mijn bloeddruk, en dan met name de onderdruk, is te hoog. Zo’n 20 hoger dan wat ik normaal heb en dat is reden voor zorgen. Ik moet even op de gang wachten en urine inleveren. Na een half uurtje meten ze de bloeddruk opnieuw maar helaas met hetzelfde resultaat. Ook zitten er wat eiwitten in de urine, niet doorslaggevend maar beide zijn symptomen die op beginnende zwangerschapsvergiftiging kunnen duiden.
Gelukkig is verder alles goed en heb ik geen andere symptomen. Gup doet het ook heel goed en laat even goed voelen dat hij het prima naar zijn zin heeft in mijn buik door een flinke trap tegen de Doppler te geven. Ik krijg uitleg mee over waar ik op moet letten en wanneer ik moet bellen. En dan zegt de verloskundige: je moet stoppen met werken. Lachend reageer ik nou dat komt goed uit want dit is mijn laatste week. Euhm nee, je stopt per direct. Ik moet even slikken van deze opmerking en met lood in mijn schoenen bel ik mijn collega. Gelukkig reageert die heel begripvol en regelt dat de winkel open kan die middag. Het is niet anders.
Die middag is wat onwennig en probeer ik te wennen aan het idee. De volgende dag ben ik ook erg moe en merk ik dat het echt tijd was om te stoppen. Ondertussen vind ik het ook heel erg spannend of alles wel goed gaat. Het lijkt me vreselijk om opgenomen te worden en bedrust te krijgen om nog maar te zwijgen van inleiden of een spoedkeizersnede. De symptomen waar ik op moest letten zijn erg algemeen en kunnen dus ook gewoon bij de zwangerschap horen. Pas als ik meerdere dingen kan afvinken moet ik direct bellen.
Woensdagochtend moet ik terug komen en doen ze alle controles nog een keer. Gelukkig is mijn bloeddruk wat gedaald. Nog wel te hoog maar beter dan wat het was! Eiwitten zijn ook niet meer geworden dus voorzichtig positief. Gup blijkt wel aan het indalen te zijn wat verklaard waarom mijn ribben en bekken wat pijnlijk zijn en er vaker harde buiken kunnen komen. Ook nu schopt hij weer even naar de doppler en de verloskundige is tevreden.
Rust en actief moeten goed afgewogen worden de komende weken en elke week zal er een controle zijn. Alle papieren over de bevalling worden meegegeven en mogen we de komende weken over na gaan denken. Ook een plan over het vervoer naar het ziekenhuis moeten we nog maken. En verder proberen te genieten van deze laatste weken!
Elke week dat Gup blijft zitten is er 1 en daar gaan we ook voor. We vertrouwen er op dat hij nog een paar weken op zich laat wachten en gelukkig wordt er ook nu goed op ons gelet.
Mama Fockelien 
Geef een reactie