Ineens was het zover, de punctie stond gepland! Ik vind de aanloop er naar toe altijd heel lang duren maar ineens is het dan zover. Dan zegt de arts dat alles goed is en we kunnen gaan plannen. 19-07-2021, de dag van de aller aller laatste punctie ooit. En hoewel ik mij, na 9 puncties wel een ervaringsdeskundige noem, was de spanning deze keer anders dan andere keren.
Deze keer een maandag, een dag waarop ik altijd vrij ben en mijn beide ouders ook. Dit kwam dus perfect uit met oppas en een chauffeur. Sam kon lekker bij oma spelen terwijl opa ons naar Groningen bracht. Deze keer geen extreme weersomstandigheden maar een rustig ritje naar het hoge noorden.
Aangekomen in het ziekenhuis gieren de zenuwen door mijn lijf. De aller laatste, wat zou er uit komen? Gaat alles deze keer goed? We knopen onze mondkapjes om en lopen de grote hal in. Mijn vader gaat wandelen zodat wij ons in alle rust kunnen voorbereiden. De regels zijn nog steeds streng in het ziekenhuis dus dit is een van de weinige keren dat we uberhaupt samen naar de afdeling mogen.
Nadat we ons aangemeld hebben mag Floris meteen doorlopen. Ik ga in de wachtkamer zitten en probeer wat te scrollen op mijn telefoon. Ik heb een apart mapje met alleen maar “domme” spelletjes op mijn telefoon speciaal voor in de wachtkamer, het enige waar ik me op kan concentreren.
Voor ik het weet worden we samen opgehaald. Een verpleegkundige die ons nog kent van eerdere rondes! Terwijl we bijkletsen komen we bij de punctie kamer aan. Voor het eerst prikken ze het infuus meteen goed. Een hele opluchting want meestal moeten daar meerdere mensen aan te pas komen.
De sfeer is heel relaxt, er kijkt een co-assistent mee waardoor de arts wat meer uitlegt. Voor ons is het allemaal bekend dus wij kletsen bij met de verpleegkundige over Sam en over dat dit de allerlaatste keer is. Ze vindt het een dapper besluit en gaat alvast heel erg duimen. Langzaam druppelt de morfine mijn aderen in en ik voel me suf worden. Floris ziet het ook en pakt mijn hand, let’s do this!
Rond onze vierde punctie begon dit ziekenhuis met een studie waarbij je tijdens de punctie klassieke muziek te horen krijgt en boven je hoofd hangt een tv met daarop drone beelden van over de hele wereld. Zeker bij de puncties zonder morfine vond ik dit heel erg fijn om naar te kijken. Met de morfine wordt ik vooral duizelig van die beelden dus ik probeer mijn ogen dicht te houden of om naar Floris of verpleegkundige te kijken. De klassieke muziek is wel heel erg fijn en ik concentreer me daar op.
Weer doet één eierstok heel erg moeilijk. Elke keer als de arts wil prikken schiet die weg en ze kan er niet goed bij. Er word gevraagd of ik het nog trek qua pijn en of ik heel even alles op alles kan zetten. Ik neem een hap lucht terwijl de verpleegkundige van buitenaf de eierstok omlaag drukt. Tegelijkertijd duwt de arts van binnen en ze prikt gelukkig nu wel goed. Dit buisje houden we even apart om te kijken of er ook echt een eitje in zat en dit dus niet voor niks was.
Zowel de arts als de verpleegkundige vinden het erg vervelend dat het zoveel pijn deed. Gelukkig is het de aller laatste en hé, die ademhalingsoefeningen van de bevalling kwamen toch nog een keer van pas! Nog helemaal suf word ik naar de uitslaapkamer gebracht terwijl Floris nog een keer naar het lab mag.
Eindelijk mag ik een kop thee en ontbijtkoek, voor altijd zal dit mij herinneren aan het ziekenhuis. We wachten ruim twee uur en dan komt het verlossende antwoord. We hebben zaadcellen en eicellen gevonden. Maar liefst 6 eicellen en die pijnlijke prik was ook niet voor niks, er zat een eitje in. We mogen gaan en worden over twee dagen terug verwacht voor de terugplaatsing. Dan pas zullen we ook horen hoeveel embryo’s er zijn.
Emotioneel, opgelucht en toch gespannen, lopen we naar beneden. Mijn vader is gauw gevonden en we rijden weer naar huis. Ik kruip snel mijn bed in want de pijn is behoorlijk aanwezig. Bijslapen en bijkomen, aan het eind van de middag kruipt mijn kleine mannetje bij mij in bed. Hij waardoor ik weet dat dit het allemaal waard is.
Mama Fockelien 
Geef een reactie